آرام باش

خود را به خدا بسپار....
خود را به خدا بسپار، وقتی که دلت تنگ است
وقتی که صداقتها ، آلوده به صد رنگ است
خود را به خدا بسپار، چون اوست که بی رنگ است
چون وادی عشق است او، چون دور ز نیرنگ است
خود را به خدا بسپار ، آن لحظه که تنهایی
آن لحظه که دل دارد ،از تو طلب یاری ( یک یار)
خود را به خدا بسپار ، همراه سراسر اوست
دیگر تو چه میخواهی ؟! بهر طلبت از دوست
خود را به خدا بسپار، آن لحظه که گریانی
آن لحظه که از غمها ، بی تابی و حیرانی
خود را به خدا بسپار، چون اوست نوازشگر
چون ناز تو میخواهد ، او را ز درون بنگر

خود را به خدا بسپار ، وقتی که تن ات سرد است
وقتی که دل از دنیا ، آمیخته ی درد است
خود را به خدا بسپار ، داروی دلت با اوست
سردی ز تن ات شوید ، گرمای وجودت اوست

خود را به خدا بسپار، آن لحظه که میخندی
آن لحظه که راه دل ، بر مرثیه می بندی
خود را به خدا بسپار ،چون چشمه ی خوشروئی است
لبخند به هر رویی ،از اوست که بر رویی است

خود را به خدا بسپار ، آن لحظه که مرگ آید
آن لحظه که میفهمی ، رفتن ز جهان باید
خود را به خدا بسپار، چون اوست که میگیرد
آسوده و ایمن باش ، چون اوست که میگیرد.

بهمن میزانی